..Öylesine..(Suya dayanıklı yâr.abandı)..

Öylesine bir şehirde, öylesine bir gündü.. Öylesine bir saatin, öylesine yelkovanı, öylesine akrebiyle yarışıyordu.. Sonra öylesine bir anda, öylesine bir kadın, öylesine bir adamla çarpıştı.. Adam sendeleyerek yere düştü. Çünkü çarptığı, kadının hayata karşı ördüğü kalın duvarlarıydı..Öylesine bakışıp, toparlandılar. Adam yerden kalkarken, kadın tebessümüyle okşadı Onun yüreğini..Öylesine bir iki cümle kurdular..Kadınsa sonradan anlayacaktı; adamın, ruhundaki "güven" kusurunun yarabandı olacağını..Bu öyle bir yaraydı ki aslında, kadın uzunca zamandır, belki de ta en baştan beri ruhunu hiç yıkamamıştı.. Çünkü eğer ıslanırsa yarabandı düşecekti.. Yarası kanasın istemiyordu.. Öylesine devinip durmuştu ruhu yıllar yılı belki de..O ki şehrin göbeğinde bir amazon kadını.. O ki tüm gelincik narinliğine tezat hırçın Anka Kuşu..Öylesine bir hikâyenin öylesine satırlarını yazıyorum belki de yine.. Sahi ya Adam diyordum.. Adam da anlayacaktı sonradan; Öylesine diye bir şey hiç olmamıştı aslında!..Sarmaya çalıştığı yara kendininkiydi belki de.. Ve hayat MUCİZElerle doluydu.. Haklı değil miyim söylesene?!.. 

P.elisa.. 

Öylesine bir akşama, öylesine bir günü gelin ederken ben, hepimize UMUT..Hepimize SIHHAT..Hepimize HUZUR diliyorum.. Sevgiyle.. Git..tim..

İnstagram'dan tüm fotoğraf ve yazılarımı takip etmek istersen: @perran_ca ya tıklamak yeterli olacaktır..